Kijk in het donker naar binnen. Dat gaat makkelijk.
In Calfinistische Holland zijn
de gordijnen open en het licht is aan.
Zo wordt elke kamer een aquarium.
Vol interessant tafelen;
mensen-vissen, vissen-honden, -katten en
vissen-kinderen.
Ze zitten aan tafel, lopen bellend rond.
Kleuren lijken extra fel tegen het donker van de nacht.
Weten
ze niet dat we ze zien?
Zijn ze zicht niet bewust dat ze in hun eigen
etalage wonen?
Schitterend uitgestald
voor eenieder die in de donkere
nacht (die 's winters al zo vroeg begint).
Zou het echt zo zijn dat de
gordijnen open zijn
omdat ze zogenaamd niks te verbergen hebben?
De
buren zouden een wat kunnen denken
en tegen de pastoor gaan klikken....
Of kan het ze niet schelen (en ook de energie rekening niet)
of hebben ze
het niet door?
Zij zien alleen het donkere glas, verder niks.
Is het
als een peuter die denkt dat wij haar niet zien als zij ons niet ziet,
met de handen voor de ogen; kiekeboe.
Ze zou eens kiekeboe kunnen spelen
en licht op je laten schijnen voor zo'n donker raam.
Zouden
ze het zien?
Zouden ze schrikken, lachen of zien ze niks?
Ze zijn druk in hun
aquarium-poppen-huis-theater,
gescheiden van de wereld door dubbel
glas.
Hun eigen vellige glazen bubbel, privé en warm.
The Karma of Literature... BookCrossing.com